Galeria Pomost - 15 lat

Galeria Pomost - 15 lat
ważne wyróżnienie

Galeria Pomost realizuje swoje zadania przy wsparciu finansowym Miasta Lublin

Galeria Pomost realizuje swoje zadania przy wsparciu finansowym Miasta Lublin

przyjaciele galerii pomost

  • http://wip-studio.pl/
  • http://www.paweladamiec.pl/
  • http://kornet.art.pl/

rekomendacje:


https://geniusz-fotografii.blogspot.com/p/blog-page.html

Szukaj na tym blogu

poniedziałek, 8 października 2018



Tobiasz Papuczys:  dramaturgia
                             spojrzenia


Czym jest fotografia?

Zdjęcie to prostokątny wycinek rzeczywistości, pozwalający uchwycić trójwymiarowość świata.

Kim jest fotograf?

Fotograf to aktywny czytelnik świata, który z wielką uwagą obserwuje światło i odwraca, dla własnej przyjemności, jego kierunek.

Jakie zadanie ma fotografia?

Opowiadać dzieje świata oraz jego mieszkańców. Fotograf potrafi obiektywem objąć to, co umyka oczom, co jest oczywistym paradoksem, jako że u samego swojego zarania fotografię określono mianem téchne, nareszcie potrafiącym oddać obiektywny obraz rzeczy. Historia fotografii jednak nieraz pokazała nam, że – być może – jest dokładnie odwrotnie. Fotograf widzi tylko tyle, ile potrafi rozpoznać. To, czego nie zna, nie może stać się widzialne.

Fotografie Tobiasza Papuczysa, poprzez umiejętne wykorzystanie czerni i bieli, poruszają te właśnie kwestie. Są to obrazy oddychające kinem, teatrem, życiem. Stopklatki z wyobrażonego filmu, w którym Tobiasz prezentuje odbiorcy swoją osobistą dramaturgię spojrzenia.
Alberto Terrile, wrzesień 2018 roku
                                                                                           fotograf, wykładowca 
                                                                           
/Akademia Sztuk Pięknych w Genui/
     Tłumaczenie z włoskiego: Adam Kruk                                                                                                                                                                              



  

Tobiasz Papuczys (ur. 1985) – teatrolog i filmoznawca, od 2011 roku wykładowca w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie prowadzi zajęcia z filmu, teatru i współczesnej kultury audiowizualnej. Opiekun Studenckiego Koła Naukowo-Teatralnego działającego na Wydziale Filologicznym UWr. Współautor specjalności Filmoznawstwo na kierunku Filologia polska (studia magisterskie UWr). Od 2011 roku pracuje również w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Niezależny krytyk teatralny, publikował m.in. w Nowej Sile Krytycznej, Notatniku Teatralnym, Studiach Filmoznawczych, kwartalniku nietak!t, Didaskaliach.
W latach 2014-2018 Sekretarz Redakcji rocznika naukowego Studia Filmoznawcze (Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego). Konsultant artystyczny Cloud Theater (spektakle: Technologia jest Istotą i Don K.), członek kolektywu artystycznego Cloud Collective. Kurator wystaw fotograficznych. Fotograf, finalista III Konkursu Fotografii Teatralnej (2017) organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Jego zdjęcia były publikowane m.in. w Przekroju, Gazecie Wyborczej, Teatrze, Didaskaliach, Dwutygodniku, Nietakcie, Gazecie Wrocławskiej.

Portfolio:

https://www.instagram.com/tobiasz.papuczys/


Udział w wystawach zbiorowych:

2018 – wystawa finalistów III Konkursu Fotografii Teatralnej    (Warszawa, Kraków, Opole, Jelenia Góra, Słupsk, Toruń);

2017 – wystawa finalistów i uczestników II Konkursu Fotografii Teatralnej (Warszawa, Poznań, Czeski Cieszyn, Słupsk, Opole, Toruń, Wrocław);              

2016 – Trening, aktorstwo, nauczanie (Wrocław);

2016 – Body Constitution (Wrocław);

2015 – 60 lat Wrocławskiego Teatru Pantomimy (Wrocław).



Nagrody i wyróżnienia:

2017 – finał III Konkursu Fotografii Teatralnej (Instytut Teatralny w Warszawie)

2016 – wyróżnienie w II Konkursie Fotografii Teatralnej (udział w wystawie pokonkursowej).


Teatr / nie-Teatr 

Teatr (podobnie zresztą jak fotografia) jest medium, które potrafi niemalże od razu zareagować na postępujące zmiany społeczne i nierzadko staje się narzędziem tych zmian. Z tego powodu, gdy zachodzi taka potrzeba, przestaje być sztuką, a staje się forum, na którym diagnozowane są zepchnięte zazwyczaj na margines dyskursu problemy – wszelkie tabu, fobie, lęki. Funkcja estetyczna teatru jest
w dużej mierze jego funkcją dodatkową.

       Prezentowany cykl, którego tematem jest przede wszystkim ludzkie zagubienie i samotność, składa się ze zdjęć wykonanych zarówno w teatrze, jak i w przestrzeni ulicznej. To zestawienie służy pokazaniu, że granica między sztuką a życiem obecnie w zasadzie nie istnieje (i być może nigdy nie istniała). Współczesne widowiska coraz częściej czynią z odbiorcy performera, choć niekoniecznie należy to zjawisko rozumieć jako realną fizyczną interakcję z publicznością, chodzi raczej o uruchomienie procesów mentalnych. Przedstawione na wystawie fotografie zwracają uwagę na współczesną relację między aktorem i widzem, która w dzisiejszej postmodernistycznej rzeczywistości oparta jest przede wszystkim na współodczuwaniu wzajemnej (cielesnej) obecności, a nie na (intelektualnym) porządku reprezentacji. Warto również przy tej okazji spróbować odpowiedzieć sobie na jedno pytanie. Na ile teatr odzwierciedla zachowania społeczne, a na ile ludzkie zachowanie czerpie z estetyki współczesnych widowisk i to nie tylko teatralnych?

       Zdjęcia wykonałem między 2015 a 2018 rokiem. Mam nadzieję, że choćby w małym stopniu oddają zmieniające się w tych latach nastroje społeczne związane z wydarzeniami nie tylko we Wrocławiu, ale i w całej Polsce.

                                                                                            Tobiasz Papuczys

  prace:








 
wernisaż :
/foto Tobiasz Papuczys/


/foto Leszek Machocki/



/foto Monika Rozwałka/ 




/foto Maryla Wosik/