Tobiasz Papuczys: dramaturgia
spojrzenia
spojrzenia
Czym jest fotografia?
Zdjęcie
to prostokątny wycinek rzeczywistości, pozwalający uchwycić trójwymiarowość
świata.
Kim jest fotograf?
Fotograf
to aktywny czytelnik świata, który z wielką uwagą obserwuje światło i odwraca,
dla własnej przyjemności, jego kierunek.
Jakie zadanie ma fotografia?
Opowiadać
dzieje świata oraz jego mieszkańców. Fotograf potrafi obiektywem objąć to, co
umyka oczom, co jest oczywistym paradoksem, jako że u samego swojego zarania
fotografię określono mianem téchne, nareszcie potrafiącym oddać obiektywny obraz rzeczy. Historia
fotografii jednak nieraz pokazała nam, że – być może – jest dokładnie
odwrotnie. Fotograf widzi tylko tyle, ile potrafi rozpoznać. To, czego nie zna,
nie może stać się widzialne.
Fotografie
Tobiasza Papuczysa, poprzez umiejętne wykorzystanie czerni i bieli, poruszają te właśnie kwestie. Są to obrazy oddychające kinem, teatrem,
życiem. Stopklatki z wyobrażonego filmu, w którym Tobiasz prezentuje odbiorcy
swoją osobistą dramaturgię spojrzenia.
Alberto
Terrile,
wrzesień 2018 roku
fotograf,
wykładowca
/Akademia Sztuk Pięknych w Genui/
/Akademia Sztuk Pięknych w Genui/
Tłumaczenie z włoskiego: Adam Kruk
Tobiasz
Papuczys (ur. 1985)
– teatrolog i filmoznawca, od 2011 roku wykładowca w Instytucie Filologii
Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie prowadzi zajęcia z filmu, teatru i
współczesnej kultury audiowizualnej. Opiekun Studenckiego Koła
Naukowo-Teatralnego działającego na Wydziale Filologicznym UWr. Współautor
specjalności Filmoznawstwo na kierunku Filologia polska (studia magisterskie
UWr). Od 2011 roku pracuje również w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Niezależny krytyk
teatralny, publikował m.in. w Nowej Sile Krytycznej, Notatniku
Teatralnym, Studiach Filmoznawczych, kwartalniku nietak!t, Didaskaliach.
W latach 2014-2018 Sekretarz Redakcji rocznika naukowego Studia Filmoznawcze (Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego). Konsultant artystyczny Cloud Theater (spektakle: Technologia jest Istotą i Don K.), członek kolektywu artystycznego Cloud Collective. Kurator wystaw fotograficznych. Fotograf, finalista III Konkursu Fotografii Teatralnej (2017) organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Jego zdjęcia były publikowane m.in. w Przekroju, Gazecie Wyborczej, Teatrze, Didaskaliach, Dwutygodniku, Nietakcie, Gazecie Wrocławskiej.
W latach 2014-2018 Sekretarz Redakcji rocznika naukowego Studia Filmoznawcze (Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego). Konsultant artystyczny Cloud Theater (spektakle: Technologia jest Istotą i Don K.), członek kolektywu artystycznego Cloud Collective. Kurator wystaw fotograficznych. Fotograf, finalista III Konkursu Fotografii Teatralnej (2017) organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Jego zdjęcia były publikowane m.in. w Przekroju, Gazecie Wyborczej, Teatrze, Didaskaliach, Dwutygodniku, Nietakcie, Gazecie Wrocławskiej.
Portfolio:
https://www.instagram.com/tobiasz.papuczys/
Udział w wystawach zbiorowych:
2018 – wystawa finalistów III
Konkursu Fotografii Teatralnej (Warszawa, Kraków, Opole, Jelenia
Góra, Słupsk, Toruń);
2017 – wystawa finalistów i
uczestników II Konkursu Fotografii Teatralnej (Warszawa, Poznań, Czeski
Cieszyn, Słupsk, Opole, Toruń, Wrocław);
2016 – Trening, aktorstwo,
nauczanie (Wrocław);
2016 – Body Constitution
(Wrocław);
2015 – 60 lat Wrocławskiego
Teatru Pantomimy (Wrocław).
Nagrody i wyróżnienia:
2017 – finał III Konkursu
Fotografii Teatralnej (Instytut Teatralny w Warszawie)
2016 –
wyróżnienie w II Konkursie Fotografii Teatralnej (udział w wystawie
pokonkursowej).
Teatr
/ nie-Teatr
Teatr
(podobnie zresztą jak fotografia) jest medium, które potrafi niemalże od razu
zareagować na postępujące zmiany społeczne i nierzadko staje się narzędziem tych zmian. Z tego powodu, gdy zachodzi taka
potrzeba, przestaje być sztuką, a staje się forum, na którym diagnozowane są
zepchnięte zazwyczaj na margines dyskursu problemy – wszelkie tabu, fobie,
lęki. Funkcja estetyczna teatru jest
w dużej mierze jego funkcją dodatkową.
w dużej mierze jego funkcją dodatkową.
Prezentowany cykl, którego tematem jest
przede wszystkim ludzkie zagubienie i samotność, składa się ze zdjęć wykonanych
zarówno w teatrze, jak i w przestrzeni ulicznej. To zestawienie służy pokazaniu, że
granica między sztuką a życiem obecnie w zasadzie nie istnieje (i być może
nigdy nie istniała). Współczesne widowiska coraz częściej czynią z odbiorcy performera, choć niekoniecznie należy to zjawisko rozumieć jako
realną fizyczną interakcję z publicznością, chodzi raczej o uruchomienie procesów mentalnych. Przedstawione na wystawie fotografie
zwracają uwagę na współczesną relację między aktorem i widzem, która w dzisiejszej postmodernistycznej rzeczywistości oparta jest
przede wszystkim na współodczuwaniu wzajemnej (cielesnej) obecności, a nie na
(intelektualnym) porządku reprezentacji. Warto również przy tej okazji
spróbować odpowiedzieć sobie na jedno pytanie. Na ile teatr odzwierciedla
zachowania społeczne, a na ile ludzkie zachowanie czerpie z estetyki
współczesnych widowisk i to nie tylko teatralnych?
Zdjęcia wykonałem między 2015 a 2018
rokiem. Mam nadzieję, że choćby w małym stopniu oddają zmieniające się w tych
latach nastroje społeczne związane z wydarzeniami nie tylko we Wrocławiu, ale i
w całej Polsce.
Tobiasz
Papuczys
wernisaż :
/foto Tobiasz Papuczys/
/foto Leszek Machocki/
/foto Monika Rozwałka/
/foto Maryla Wosik/
/foto Tobiasz Papuczys/
/foto Leszek Machocki/
/foto Monika Rozwałka/
/foto Maryla Wosik/