To druga wystawa Agnieszki Wojtowicz w Galerii Pomost. Ujawnia pewną tendencję w jej twórczości /malarstwo, fotografia, rysunek, grafika, ilustracja książkowa/ obecną głównie w fotografii oraz tym razem w transkrypcji fotografii w obraz. Jej żródłem jest miejsce, z którego się wywodzi, do niego wraca w swej pierwszej wystawie ZA OKNEM I LUDZIE ULICY, a wątki tematyczne kontynuuje w ANONIMOWYCH.
Wszystko bierze początek we wrażliwości społecznej, która cechuje autorkę. Ma ona istotny wpływ na treść i diagnozę społeczną, która z niej wynika. Kolekcję poszerza materiał o charakterze reportażu filmowego. Stanowi on istotne uzupełnienie dla całości obrazu jaki się wyłania.
To nie są obrazy /w pierwotnym zamyśle fotografie/, których funkcją jest podobanie się, czy uwodzenie oglądającego, ale ich potencjał estetyczny jest nie do zakwestionowania.
Powstała bowiem seria bardzo mocnych, pełnokrwistych, autentycznych portretów. Ich bohaterowie, w przewadze mężczyźni, bez kompleksów i zahamowań stanęli przed obiektywem /to na ich podstawie powstały transkrypcje/. Te portrety nie odbierają im godności, przeciwnie uświadamiają, że osoby te, choć społecznie marginalizowane, są immanentną częścią wielkomiejskiej tkanki społecznej. Wykluczenie jest bardzo często kwestią ich osobistej decyzji, wynikającej z wyboru stylu życia, lub konieczności, która w dobie bogacącego się społeczeństwa oraz systemu państwowych służb i działań organizacji pozarządowych, nie oznacza życia w nędzy i upodleniu.
ZAPRASZAMY !!!!
Maryla Wosik
ANONIMOWI ... transkrypcja malarska
Cykl 10 prac malarskich ludzi bezdomnych, gdzie czarno biała spatynowana rzeczywistość przeplata się z kolorem, prace poprzedzone były sesją zdjęciową. Jest to zarazem reportaż powstały podczas wnikliwej obserwacji ulicy i tego, co jest jej stałym elementem.
Anonimowi to ludzie, którzy borykają się z problemem bezdomności, głodu, chorobą i brakiem pracy. Problem znany wydawałoby się od zawsze, jednak niechciany, niszowy, wyparty z naszej świadomości.
Anonimowi żyją
swoim życiem, jednoczą się, rzadko wychodzą poza swoje strefy; domów bez
światła, gazu, ogrzewania. Próbują sobie radzić; zbierając złom, puszki,
pozyskując chleb i zupę
w jadłodajni, ubranie z kontenerów PCK. Temat tabu.
Bezdomność to problem społeczny, kryzys egzystencjalny, utrata więzi społecznych.
Malując ludzi
bezdomnych próbowałam zarejestrować sceny dzisiejsze. Porównując tych ludzi
z fotografii sprzed lat. Z czasem ich życie nabiera kolorytu. Są bardziej
otwarci, pogodzeni z losem, bywają dowcipni, dzielą się swoimi problemami.
Czynią swoją bezdomność jako fakt. Są bezbronni, wyzuci z poczucia wstydu.
Trzeba ich akceptować i rozumieć, wówczas wprowadzają do swojego świata. Nie
wiedzą co to jest szczęście ale potrafią się uśmiechać i śmiać z samych siebie.
Tworzą grupę ludzi jakby cichą; nie ingerują w świat drugiego człowieka.
Poruszają się jakby byli przezroczyści i bezszelestni, nie chcąc przeszkadzać w
świecie blichtru, pełnego koloru, świateł
i dobrobytu. Nie oczekują wiele, pogodzeni z życiem i tak odchodzą, nie
wywierając żadnego nacisku, po cichu.
Agnieszka Wójtowicz
Agnieszka Wójtowicz
Członkini ZPAP.
Zajmuje się twórczo różnymi dziedzinami sztuki: malarstwem, rysunkiem, ilustracją książkową, fotografią. Jej prace (od 1990 r.) publikowane były cyklicznie w dzienniku: ,,Dzień” (cykl rysunków prezentujących szlacheckie gniazda, dworki i zabytki Lublina i Lubelszczyzny) a także w: ,,Kurierze Lubelskim”, ,,Akcencie” oraz w ,,Express Faktach”.
W 1992-1993 pracowała w Telewizji Niezależnej Lublin, wykonując scenografię do programów telewizyjnych, była autorką programu ,,Magazyn Teatralny”.
W latach 1991-1992 współpracowała z Galerią Sztuki Sceny Plastycznej KUL. Od 1998 roku przez kilkanaście lat współpracuje z pracownią plastyczną Teatru Hansa Christiana Andersena w Lublinie. Od 2005 współpracuje z Galerią Sztuki Ośrodka Praktyk Teatralnych ,,Gardzienice”. Laureatka wielu nagród i wyróżnień m. in. w 2015 r. otrzymała Stypendium Prezydenta Miasta Lublin, oraz Stypendium Marszałka Województwa Lubelskiego (2015, 2016, 2018, 2019 r.), otrzymała Nagrodę Rektora UMCS w Lublinie (2006 r.). Brała udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych i prawie 30 indywidualnych.
Prace w kolekcji Okręgu Lubelskiego Związku Polskich Artystów Plastyków w Lublinie, w kolekcji Ośrodka Praktyk Teatralnych ,,Gardzienice”, zbiorach prywatnych w kraju i m. in. w Francji, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych.
prace:
