Galeria Pomost - 15 lat

Galeria Pomost - 15 lat
ważne wyróżnienie

Galeria Pomost realizuje swoje zadania przy wsparciu finansowym Miasta Lublin

Galeria Pomost realizuje swoje zadania przy wsparciu finansowym Miasta Lublin

przyjaciele galerii pomost

  • http://wip-studio.pl/
  • http://www.paweladamiec.pl/
  • http://kornet.art.pl/

rekomendacje:


https://geniusz-fotografii.blogspot.com/p/blog-page.html

Szukaj na tym blogu

wtorek, 8 lutego 2011

wkrótce: 11.03.2001  godz.  18.30  DESTRUKCJA - Paweł Błachnio /fotografie/


METAMORFOZY  - Paweł TOTORO Adamiec

cykl: REKOMENDACJE /Krzysztof Stępniak/
wernisaż       11 02 2011     piątek     godz. 19.00

Paweł TOTORO Adamiec

data urodzenia: 02.06.1982

WYKSZTAŁCENIE: : 2001-2006 - Katolicki Uniwersytet Lubelski - kierunek Architektura Krajobrazu
Z zawodu, architekt krajobrazu, z zamiłowania, przyrodnik. Na co dzień zajmuje się badaniem i projektowaniem krajobrazu. Fotografuje, z potrzeby tworzenia. Swoje prace zalicza do działu fotografii kreatywnej. Zajmuje się także charakteryzacjami i stylizacjami, wykonując stroje, makijaże i fryzury, co pozwala całościowo odpowiadać za charakter zdjęć.


„W głowie to ja mam teatr ... w budowie.”

Pierwsze próby fotografowania podejmowałem w przekonaniu, że jest to bardzo łatwa dziedzina sztuki. Na szczęście takie błędne podejście mija równie¬¬ szybko jak się pojawia, wraz z pogłębianiem wiedzy na jej temat. Za początek mojej ‘właściwej’ drogi uznaję luty 2009, kiedy to wykonałem w pełni świadomie portrety mojego przyjaciela. Od tej pory, im więcej czytam i im więcej się uczę, tym bardziej zdaję sobie sprawę jak niewiele umiem. Moje spojrzenie na świat, pojęcie estetyki i wrażliwość zmieniły się zupełnie. Zacząłem rejestrować rzeczy, których wcześniej nie dostrzegałem.

W pojęciu fotografowania za podstawowy wyznacznik znajomości tematu, uważam świadomość patrzenia czyli umiejętność uzyskania zamierzonych efektów poprzez odpowiedni dobór technik. Drugą sprawą, jaką biorę pod uwagę jest wrażliwość na estetykę, które bardzo często niweluje wszelkie braki. Zaś trzecim kryterium jest zdolność wychwycenia emocji i chwili oraz wyzwalania z obiektu treści w nim ukrytych – zarówno z osób, jak i z przedmiotów czy krajobrazu. Dość niedawno zacząłem podchodzić do przedstawianej na zdjęciach tematyki bardziej koncepcyjne, niż wrażeniowo. Tak obrany kierunek pozwala na poszerzenie horyzontów w kwestii zawieranych w zdjęciach treści.

Sesje wykonuję w klimatycznych miejscach (rzadziej w studio), który pozwalają na wydobycie wyjątkowości kreacji i nadają fotografii niezbędnego kontekstu. Na zdjęciach ukazuję mocno zniekształconą i często abstrakcyjną rzeczywistość wraz z wprowadzonymi w nią osobliwymi postaciami. Inspiracji szukam w naturze, bajkach, urzekają mnie anime japońskiego reżysera- rysownika Hayao Miyazakiego, a ostatnio również w świecie mody. Zawsze fascynowała mnie niepowtarzalna atmosfera teatru i cyrku. Największy wpływ na moją kreatywność ma jednak muzyka. Mocno emocjonalnie podchodzę do tego sposobu wyrażania siebie i często wrażenia jakie daje mi dźwięk są silniejsze od obrazu.

Wraz z zainteresowaniem się fotografią, pojawiała możliwość uwieczniania charakteryzacji, a co za tym idzie, zachowywania ducha koncepcji na dłużej. Wychodząc z założenia, że dobrze jest odpowiadać samemu za wszystko, na potrzeby sesji zacząłem zajmować się wizażem, czesaniem, projektowaniem i szyciem strojów. Do stylizacji często stosuję nietypowe przedmioty i materiały. Niejednokrotnie kreacje tworzyłem z papieru, sznurków, toreb, tapety, firanek, drutów, folii, taśmy malarskiej. Wykonywałem też nakrycia głowy z suszonych roślin, stelaże sukni z dereniowych patyków czy ozdoby na ciało z wikliny. Niestandardowe projekty strojów powstają w celu ukazania zaskakującej formy, nadania nowej znaczeniowości, rozbudzenia w odbiorcy zmysłu interpretacyjnego, jak i również są pewnym rodzajem powrotu do czasów dzieciństwa.

Rodzina i przyjaciele odegrali, ogromną rolę w moim artystycznym rozwoju. Jedną z pierwszych i do dziś niezastąpionych modelek, jest moja siostra Gusina i to dzięki niej miałem możliwość nauczenia się podstaw wizażu, czesania czy dopasowywania ubrań i rekwizytów. Cierpliwość osób mi towarzyszących jest czymś niezastąpionym i dającym siłę do dalszej pracy.

                                                                Paweł TOTORO Adamiec

prace

                              skin

                              bag lady

                                bleed like me

                            don't run with scissors

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz