NIEDOZOBACZENIA - Kinga Hendzel

 cykl: REKOMENDACJA - Maryla Wosik

kurator: Tomasz Grzyb

 

NIEDOZOBACZENIA  - Kinga Hendzel

Fotografie oraz obiekty fotograficzne prezentowane na wystawie skłaniają do wchodzenia z nimi w interakcje. Ich zadaniem jest wywołanie silnego przeżycia. Prezentowane prace  stanowią wymiar symboliczny. Są okazją do refleksji nad przeszłością i przyszłością, do zrozumienia głębokiej i traumatycznej przeszłości, ale również przestrogą przed tym, jaki wpływ na naszą przyszłość mają uprzedzenia, nienawiść i fanatyzm.  

                                                                 Tomasz Grzyb  /kurator wystawy/

 

 

KINGA HENDZEL

/radiowiec, wieloletni pracownik Polskiego Radia Lublin na stanowiskach dziennikarza, zastępcy redaktora naczelnego, sekretarza redakcji/

Pomysłodawca i koordynator projektów edukacyjnych dla młodzieży. Swoim doświadczeniem radiowym dzieli się ze studentami dziennikarstwa i komunikacji społecznej oraz produkcji medialnej.

Aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym Lublina.

Ukończyła Lubelską Szkołę Fotografii.

Od ponad 6 lat pasjami zatrzymuje w kadrze uroki Lublina -  miasta,
w którym urodziła się i w którym realizuje swoje marzenia. Specjalizuje się w fotografii koncertowej. Była obecna na ponad 200 koncertach. Zrobione przez nią fotografie muzyków znajdują się na okładkach ponad 20 płyt oraz kilku książek.

Jej prace zdobyły uznanie w krajowych i zagranicznych konkursach fotograficznych  i były prezentowane na wystawach indywidualnych i zbiorowych.

 

Wystawa fotograficzna „NIEDOZOBACZENIA” jest poruszającym i niezwykle ważnym projektem realizowanym przez ostatnie 6 lat.  Punktem wyjścia do rozpoczęcia prac była nieznana dotąd historia więźniarek z niemieckiego, nazistowskiego obozu koncentracyjnego Ravensbruck. W  2017 roku do Muzeum Martyrologii „Pod zegarem”
w Lublinie trafiły obozowe listy. Do przekazania tajnych informacji o doświadczeniach pseudomedycznych wykonywanych na kobietach i sytuacji w obozie więźniarki wykorzystały technikę atramentu sympatycznego. Polega ona na zapisywaniu treści substancją bezbarwną lub tracącą barwę po krótkim czasie. Więźniarki używały w tym celu własnego moczu. W rezultacie tych zabiegów powstawał „obraz utajony” – niewidoczny gołym okiem i niemożliwy do wykrycia przez obozową cenzurę. Aby poznać pełną treść listów należało ją „wywołać” poprzez podgrzanie.  

 W świecie fotografii „obraz utajony” jest niewidocznym dla oka obrazem powstającym w wyniku naświetlania w emulsji fotograficznej, ale jeszcze niewywołanym. „Obraz utajony” jest zawieszony pomiędzy przeszłością a przyszłością. Pomiędzy tym co już wiemy, a tym co za chwilę ujrzymy. Jest przeszłością dzięki temu co już się wydarzyło, ale i przyszłością niosąc w sobie treść jeszcze nieodczytaną.  Jest widzialny
w procesie powstawania, niewidzialny w momencie przekazu i widzialny w procesie wywołana. Zawieszony w teraźniejszości, pomiędzy przeszłością i przyszłością. Jest tajemnicą, którą chcemy odkryć.  

 To właśnie to podobieństwo zachodzące w procesie wywoływania ukrytej treści w obozowych listach i „obrazu utajonego” w procesie fotochemicznym, było impulsem do zmierzenia się z tą historią. Przez ostatnie sześć lat nieustannie poszukiwałam formy i sposobu w jaki chciałam pokazać emocje, które towarzyszyły mi przy realizacji tego projektu.
Stąd obok fotografii zaprezentowanej w tradycyjnej formie na wystawie znajdują się również fotoobiekty. 

                                                  Kinga Hendzel

 

 prace