czerwienią
wspięta na policzki
rozsypała się w płatkach po wodzie
wielki księżyc zgarnęła w rękaw
potem z nagła włożyła na głowę
i na palcach
na włosów krańcach
w tej czerwieni
to złota to święta
tańczyła
jakby wiatr ją opętał
popłynęła wzdłuż rzeki stromo
z wodorostów tłumem ze słomą
wplątana w zaciśnięte palce
wyciągnęlam ją z wody białą
i na drogach pasmem świetlistym
rozwiesiłam te włosy aby wyschły
Halina Poświatowska
Ewelina Lachowska
ur 1986 r w Lublinie
Studentka Socjologii /V rok KUL/
i Fotografia : II letnie Studium Policealne "Profesja"
PORTRET MAŁO DOSKONAŁY
Sztuka zawsze mnie fascynowała jako sposób wyżania siebie. Szukałam tego idealnego środka i znalazałam fotografię. Jest idealnym sposobem uzewnętrzenia.
Zajmuję się nią od niedawna, ale staram się poświęcać jej jak najwięcej czasu. W swoich pracach wykorzystuję swoje ciało, ludzi oraz obiekty, które są częścią mojej rzeczywistości.
Dla mnie fotografia to nie tylko powierzchowne widzenie rzeczywistości. Ona pozwala przyjąć pewne postawy, ustosunkować się do otaczającego świata. Najbardziej w fotografii fascynuje mnie jej kreatywny potencjał, możliwość przeciwstawiania się stereotypom, narzuconym zasadom.
Ludzie stanowią genialny element fotografii, zarówno ci zajęci codziennymi sprawami, stanowiący interesujący motyw reportaży, jak i ci w roli manekinów, wyrażający stany i fantazje fotografów.
Cykl fotografii "Portret mało doskonały" jest jednym z moich eksperymentów. To fotografie obiektów, które wymykają się spod ram ostrości i wyrazistości. W kobietach zachwyca mnie piękno, które za każdym można inczej pokazać. Jest tyle emocji w kobiecie, które chciałoby się uchwycić, jak bezbronność czy dzikość.
Niektóre ze zdjęć z tego cyklu były dla mnie samej zaskoczeniem. Cykl ten był procesem twórczym od początku, gdy rodził się pomysł, do końca, gdy ujrzałam portret na papierze. Efektem miał być portret niedpowiedziany, na wskroś ukryty. Kobiety te są tajemnicze, niewyraziste, a jednak w każdej z nich widać inne emocje.
Ewelina Lachowska
